کلمه «سایه» در زبان فارسی به معنی سایه‌بان و یا نشانه و اثری از یک شیء است که به دلیل وجود نور ایجاد می‌شود. در نگارش و استفاده از این کلمه، قواعد خاصی وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند:

1. نحوه نوشتن: کلمه «سایه» بدون هیچگونه مشکل املایی نوشته می‌شود.

2. تطبیق با قواعد صرف و نحو:

   • به عنوان اسم: «سایه» به عنوان یک اسم، می‌تواند با صفت‌ها و قیدها ترکیب شود: «سایه‌ی درخت»، «سایه‌ی سرد».
   • در جملات: می‌توان آن را به عنوان فاعل، مفعول یا مبتدا و خبر استفاده کرد: «سایه بر روی زمین افتاده است.»

3. تجزیه و تحلیل واژه: این کلمه به ریشه «سای» (ساییدن) برمی‌گردد و می‌تواند به صورت‌های مختلفی در جملات و متن‌ها به کار رود.

4. تقارن معنایی: کلمه «سایه» می‌تواند معانی مجازی نیز داشته باشد، به طوری که به معنای تأثیر یا وجود همخوانی در زندگی یا روحیه افراد هم به کار می‌رود: «او سایه‌ای از گذشته‌اش بر دوش دارد.»

5. نقطه‌گذاری: در هنگام استفاده از این کلمه در جملات، بسته به ساختار جمله و موقعیت کلمه، ممکن است نیاز به ویرگول یا دیگر علائم نگارشی باشد. مثال: «درختان در تابستان سایه‌ای خنک بر روی زمین می‌افکنند.»

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «سایه» به درستی و به شکل حرفه‌ای در نوشتار فارسی استفاده کنید.

البته! در ادامه چند مثال برای کلمه "سایه" در جمله‌ها آمده است:

1. در تابستان، سایه درختان می‌تواند مکان مناسبی برای استراحت باشد.
2. او به آرامی در سایه کوه‌ها قدم زد و از مناظر لذت برد.
3. سایه بلند شب، شهر را در بر گرفته بود و نور ماه به آرامی بر روی ساختمان‌ها می‌تابید.
4. رنگ‌های پاییزی وقتی که در سایه درختان قرار می‌گیرند، زیباتر به نظر می‌رسند.
5. سایه‌ای از نگرانی بر چهره او نقش بسته بود.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!