کلمه "سنگ دوست" ترکیبی است که ممکن است به دو صورت مختلف مورد استفاده قرار بگیرد. اگر این ترکیب به عنوان یک اسم خاص یا عنوان به کار می‌رود، ممکن است نیاز به رعایت قواعد خاصی داشته باشد. در ادامه به برخی از نکات زبان‌شناسی و نگارشی در مورد این کلمه اشاره می‌شود:

1. ترکیب‌ها: "سنگ دوست" می‌تواند به عنوان یک ترکیب توصیفی به کار رود. در این صورت "دوست" به معنای کسی است که سنگ را دوست دارد یا به صورت مجازی می‌تواند به کسی اشاره کند که ویژگی‌های سنگ (مثلاً سختی، استواری و ...) را دارد.

2. نقش‌ها: بسته به متن و زمینه، "سنگ" می‌تواند به عنوان اسم و "دوست" به عنوان صفت به کار رود. مثلاً: "او سنگ دوست است" (به معنای کسی که سنگ را دوست دارد).

3. نقطه‌گذاری: در متن‌های رسمی، اگر "سنگ دوست" به عنوان یک اسم خاص استفاده شود، بهتر است که با حروف بزرگ شروع شود (به خصوص در ابتدای جملات).

4. تطابق با قواعد نگارشی: اگر این ترکیب بخواهد در قالب یک جمله استفاده شود، باید به قوانین مربوط به فعل و فاعل و سایر عناصر جمله توجه شود.

5. توجه به سیاق معنایی: ممکن است "سنگ دوست" به عنوان یک عنوان ادبی یا شاعرانه به کار برده شود که در این صورت معنای آن وابسته به سیاق کلی متن می‌شود.

با توجه به این نکات، می‌توان ترکیب "سنگ دوست" را با دقت و توجه به معنای آن در جملات مختلف استفاده کرد. اگر سؤال خاصی درباره کاربرد یا معنای این عبارت دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر کمک کنم.