در زبان فارسی، "کلمه اصلی دوم" اشاره به واژه‌ای دارد که در یک ترکیب یا جمله نقش اصلی را ایفا می‌کند. برای نگارش و استفاده صحیح از چنین کلماتی، قواعد خاصی وجود دارد:

1. ترکیب‌های اسمی: در ترکیب‌های اسمی که شامل دو اسم می‌شوند، معمولاً اسم اصلی دوم (که به نوعی توضیح‌دهنده اسم اول است) باید به طور صحیح و مطابق با قواعد صرف و نحو مورد استفاده قرار گیرد.

   • مثال: کتاب‌خوان (کتاب + خوان)

2. توافق در جنس و عدد: بین اسم اول و اسم دوم باید توافق در جنس و عدد وجود داشته باشد.

   • مثال: مردان ورزشکار (مردان: جمع، ورزشکار: به شکل جمع)

3. کلمات وصفی: در ترکیب‌هایی که صفت و موصوف وجود دارد، معمولاً صفت قبل از موصوف قرار می‌گیرد.

   • مثال: درخت بلند (بلند وصفی است و باید قبل از "درخت" بیاید)

4. نوشتن همزه: در استفاده از همزه‌ها (مانند واژه‌های هم‌ارز، یـ و ی) دقت شود که همزه‌ها طبق قواعد املایی به درستی استفاده شوند.

   • مثال: یخچال، اما در برخی مناطق ممکن است به شکل "یخچال" تلفظ شود، بنابراین توجه به محلی‌گری‌ها ضروری است.
5. فاصله‌گذاری صحیح: بین کلمات ترکیبی باید فاصله‌گذاری مناسب انجام شود. به‌ویژه در ترکیب‌هایی که از چند واژه تشکیل شده‌اند.
   • مثال: چند رنگی، نه چندرنگی

با در نظر گرفتن این نکات، می‌توان به نوشتن و استفاده صحیح از کلمات اصلی دوم در زبان فارسی کمک کرد.