کلمه "اضطرار" به معنای ضرورت و نیاز فوری به چیزی است و در نگارش فارسی قواعد خاصی دارد. در زیر به برخی از نکات مربوط به نگارش و استفاده از این کلمه اشاره می‌شود:

1. دیکته صحیح: کلمه "اضطرار" به این شکل و با این املاء نوشته می‌شود و در نوشتار به شکل "اضطرار" باید رعایت شود.

2. معنی و کاربرد: "اضطرار" معمولاً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که فرد در شرایط خاص قرار دارد و ناگزیر به انجام کاری است. به عنوان مثال: "در شرایط اضطرار، باید تصمیم سریع گرفت."

3. قواعد عمومی نگارشی:

   • استفاده از "اضطرار" در متن به جای دیگر کلمات مشابه باید براساس معنا و مفهوم صحیح صورت گیرد.
   • زمانی که می‌خواهید از این کلمه استفاده کنید، بهتر است آن را با یک جمله‌ای که مفهوم واضحی دارد همراه کنید تا خواننده به راحتی منظور شما را متوجه شود.

4. قوانین نحوی: "اضطرار" می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود و معمولاً با فعل‌هایی مانند "وجود داشتن"، "حس کردن" یا "تجربه کردن" همراه است. به عنوان مثال: "او در حالت اضطرار به کمک نیاز داشت."

5. ترکیبات: این کلمه می‌تواند با حروف اضافه و افعال مختلف ترکیب شود، به عنوان مثال: "در اضطرار"، "به اضطرار"، "اضطرار به انجام کار".

6. هم‌معناها: ممکن است بخواهید به کلمات مشابه مانند "نیاز"، "فوریت" یا "ضرورت" اشاره کنید؛ اما "اضطرار" بار معنایی خاصی دارد که در برخی مواقع کاملاً متمایز است.

با رعایت این نکات می‌توانید کلمه "اضطرار" را به‌درستی در نگارش فارسی خود به کار ببرید.

در اینجا چند مثال برای کلمه "اضطرار" در جمله آورده شده است:

1. او در شرایط اضطرار توانست تصمیمات سریع و مناسبی بگیرد.
2. در مواقع اضطرار، باید به روش‌های سریع و کارآمد فکر کرد.
3. این دارو در مواقع اضطرار برای تسکین درد تجویز می‌شود.
4. اضطرار مالی او او را وادار به فروش خودرویش کرد.
5. در مواجهه با اضطرار، اعضای خانواده باید به یکدیگر کمک کنند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!