کلمه "سیاهک آشکار" شامل دو بخش است: "سیاهک" و "آشکار". در اینجا برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این ترکیب ذکر می‌شود:

1. جدا نویسی و پیوستگی:

   • واژه "سیاهک" به تنهایی یک اسم است و در این ترکیب به عنوان نهاد عمل می‌کند. "آشکار" نیز به عنوان صفت یا قید به کار می‌رود.
   • بنابراین این ترکیب به صورت "سیاهک آشکار" نوشته می‌شود و نیازی به جدا کردن آنها از یکدیگر نیست.

2. نحوه صرف:

   • "سیاهک" اسم است و ممکن است به اشکال مختلف صرف شود (مثلاً "سیاهک‌ها" برای جمع).
   • "آشکار" به عنوان صفت جزو کلمات غیرمأنوس است و به اشکال مختلف صرف نمی‌شود.

3. گرامر:

   • در استفاده از ترکیب "سیاهک آشکار"، توجه به ارتباط معنایی بین دو واژه اهمیت دارد. "آشکار" ویژگی‌ای است که به "سیاهک" نسبت داده می‌شود.

4. نکات نگارشی:

   • با توجه به جایگاه واژه‌ها هنگام استفاده در جملات، باید به توافق بین اسم و صفت توجه کرد.
   • در نوشتار رسمی و ادبی، توجه به املای درست واژه‌ها و رعایت علائم نگارشی ضروری است.
5. استفاده در جملات:
   • برای مثال: "سیاهک آشکار در طبیعت به خوبی قابل مشاهده است."

این نکات به شما کمک می‌کند تا در استفاده از این ترکیب کلامی دقت لازم را داشته باشید.