کلمه "صوت‌نگاری" در زبان فارسی به معنای ثبت صدا یا ضبط صوت است و از دو بخش "صوت" و "نگاری" تشکیل شده است. در نوشتن و استفاده از این کلمه، چند نکته قواعدی و نگارشی وجود دارد:

1. نوشتار درست: کافی است کلمه به صورت "صوت‌نگاری" نوشته شود. استفاده از خط فاصله (موری) بین دو بخش نشان‌دهنده ترکیب آن‌ها است.

2. اعراب‌گذاری: در مواردی که نیاز به ایجاب اعراب‌گذاری باشد، می‌توان "صوت‌نگاری" را به این شکل نوشت: "صُوت‌نگاری" (صوت با کسرۀ ضمه).

3. پیشوند و پسوند: در لفظ شناسی، "صوت" به معنای صدا و "نگاری" به معنای نوشتن یا ضبط است. در صورت استفاده در جملات، باید به معنی ساختار آن توجه کرد.

4. استفاده در جملات: زمانی که از این کلمه در جملات استفاده می‌کنید، توجه کنید که رابطه کلمه با دیگر اجزای جمله به درستی برقرار باشد. مثلاً: "او به تکنیک صوت‌نگاری تسلط دارد."

5. مؤنث و مذکر: با توجه به معنای کلمه، می‌توان آن را به صورت مؤنث یا مذکر در نظر گرفت، ولی در اکثر متون به‌کار رفته به صورت عمومی است.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "صوت‌نگاری" در متون خود استفاده کنید.