کلمه "ضرباهنگ دار" به‌طور کلی از دو بخش تشکیل شده است: "ضرباهنگ" و "دار". در اینجا به‌بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. تعریف: "ضرباهنگ" به معنی ریتم یا شتاب یک چیز است و "دار" به معنای داشتن یا متعلق به چیزی است. بنابراین "ضرباهنگ دار" به معنای "دارای ضرباهنگ" یا "به همراه ضرباهنگ" تعبیر می‌شود.

2. نحوه نوشتن: این کلمه باید به صورت جدا از هم نوشته شود: "ضرباهنگ دار". در فارسی، معمولاً ترکیب‌های این‌چنینی که یک واژه معنادار و یک پسوند (مانند "دار") دارند، به این شکل نوشته می‌شوند.

3. قوانین نگارشی:

   • در نگارش رسمی، باید از استفاده از علائم نگارشی به‌طور مناسب استفاده کرد.
   • اگر "ضرباهنگ دار" بخشی از یک جمله باشد، باید به درستی ویرایش شود و از قواعد جملات پیروی کند.

4. جملات نمونه:

   • این آهنگ دارای ضرباهنگ دار و جذابی است.
   • او در حرکاتش ضرباهنگ دار و آهنگین دارد.
5. توجه به واژه‌گزینی: در انتخاب واژه‌ها و ترکیب‌های آن‌ها، باید به معنی و مفهوم آن‌ها توجه کرد و اطمینان حاصل نمود که ترکیب‌های انتخابی با مثال‌های رایج زبان هماهنگ باشد.

در مجموع، "ضرباهنگ دار" یک ترکیب ساده است که باید به طور درست و با رعایت اصول نگارشی و معنایی مورد استفاده قرار گیرد.