عبارت "عقب ماندگی ذهنی" به معنای عدم توسعه یا رشد کافی در زمینه‌های فکری و شناختی است. برای نوشتن و استفاده صحیح از این عبارت در متون فارسی، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نوشتن صحیح: عبارت "عقب ماندگی ذهنی" باید به‌درستی نوشته شود و برای جداسازی واژه‌ها از فاصله مناسب استفاده کنیم.

2. حروف بزرگ و کوچک: در زبان فارسی معمولاً از حروف بزرگ در ابتدای جملات و اسامی خاص استفاده می‌شود. به این عبارت به عنوان یک اسم عام نگاه می‌کنیم و بنابراین از حروف کوچک استفاده می‌شود.

3. کاربرد صحیح: این عبارت معمولاً در زمینه‌های پزشکی، روانشناسی و پژوهش‌های اجتماعی به کار می‌رود. در نوشتارهای غیررسمی و محاوره‌ای باید با دقت به نوع مدنظر اشاره شود، زیرا ممکن است بار معنایی منفی داشته باشد.

4. عدم استفاده از اصطلاحات تحقیرآمیز: در هر متنی که به این موضوع اشاره می‌شود، باید توجه داشت که اصطلاحات و زبان تحقیرآمیز استفاده نشود و به کرامت انسانی ارج گذاشته شود.

5. پیشنهاد معادل‌ها: در بعضی از متون ممکن است معادل‌هایی مانند "نقص شناختی" یا "اختلال شناختی" به کار رود. برای دقت بیشتر باید واژه‌ای در نظر گرفته شود که به شرایط خاص فرد اشاره کند.

در نگارش آکادمیک یا مطبوعاتی، استفاده صحیح و حساسیت در به کار بردن چنین عباراتی بسیار مهم است.