در زبان فارسی، کلمه "فرستنده" به معنای کسی است که چیزی را ارسال می‌کند. در نوشتار و نگارش، رعایت قواعد زیر برای استفاده صحیح از این کلمه اهمیت دارد:

1. نحو و ساختار جملات:

   • فرستنده می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا جزء دیگر جمله به کار رود. به عنوان مثال:
     • فاعل: "فرستنده نامه را با دقت نوشت."
     • مفعول: "نامه توسط فرستنده ارسال شد."

2. نقطه‌گذاری:

   • در جملاتی که از "فرستنده" استفاده می‌شود، رعایت علامت‌های نگارشی مانند ویرگول، نقطه، و غیره بسیار مهم است. مثلاً:
     • "فرستنده، با دقت نامه را آماده کرده بود."

3. صرف و نحو:

   • این کلمه به صورت "فرستندة" با حرف آخر "ه" به معنی هویت شغلی یا ویژگی شخصی است و نیازی به تغییر در ساختار ندارد. در صورتی که بخواهید به چند فرستنده اشاره کنید، از "فرستندگان" استفاده می‌کنید.

4. استفاده صحیح در متن‌های رسمی و غیررسمی:

   • در متن‌های رسمی بهتر است از این کلمه به همراه توضیحات بیشتر استفاده شود تا مفهوم به وضوح روشن باشد. مثلاً:
     • "فرستنده این بسته، شرکت الف است."
5. تناسب با سایر اجزاء جمله:
   • در جملات پیچیده، فرستنده می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات (مثل قیدها و صفت‌ها) قرار گیرد. مثلاً:
     • "فرستنده با دقت بسیار، بسته را ارسال کرد."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "فرستنده" به طور مؤثر و صحیح در نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. فرستنده نامه را به درستی آدرس‌گذاری کرده بود تا به موقع به دست گیرنده برسد.
2. در سیستم‌های ارتباطی، فرستنده ابتدا اطلاعات را کدگذاری کرده و سپس ارسال می‌کند.
3. فرستنده پیام از طریق ایمیل توانست با سرعت زیاد اخبار مهم را به دیگران منتقل کند.