عبارت "امضای کور" به دو بخش "امضا" و "کور" تقسیم می‌شود. در اینجا به بررسی قواعد نگارشی و نحوه استفاده از این ترکیب می‌پردازیم:

1. نقطه‌گذاری: اگر این عبارت در یک جمله استفاده شود، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کرد. به عنوان مثال: "او یک امضای کور دارد."

2. تعریف: "امضای کور" به امضایی اطلاق می‌شود که بدون دقت و توجه کافی به محتوا یا مفاد یک سند انجام می‌شود. این اصطلاح معمولاً در زمینه‌های حقوقی یا اداری به کار می‌رود.

3. تلفظ و نویسندگی: حتماً باید به تلفظ صحیح این دو کلمه نیز توجه داشت. کلمه "امضای" با "ز" صدادار و کلمه "کور" به شکل واضح نوشته شود.

4. قید و صفت: در این ترکیب "کور" به عنوان صفت به کار رفته و ویژگی خاصی را به امضا نسبت می‌دهد. لذا باید در نظر داشت که این ترکیب معنای خاصی دارد و باید در context مناسب استفاده شود.

5. ترکیب با حروف اضافه: در جملات مختلف می‌توان از این ترکیب با حروف اضافه استفاده کرد. به عنوان مثال: "او سند را با امضای کوری تأیید کرد."

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از عبارت "امضای کور" در نوشتارهای فارسی استفاده کرد.