کلمه "کم‌رویی" به معنای خجالت و شرم در فارسی به کار می‌رود و به نوعی نشان‌دهنده کمبود جرأت یا اعتماد به نفس در موقعیت‌های اجتماعی است. در اینجا نکاتی درباره قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. فصل‌نامه: کلمه "کم‌رویی" باید به صورت جدا نوشته نشود. این واژه به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و با استفاده از یک خط تیره (ـ) بین دو بخش "کم" و "رویی" ترکیب می‌شود.

2. نحوه تلفظ: "کم‌رویی" به صورت /kəmˈruːjiː/ تلفظ می‌شود. دقت به تلفظ صحیح این کلمه در مکالمات و نوشتار رسمی مهم است.

3. نوع کلمه: کلمه "کم‌رویی" یک اسم است و معمولاً به عنوان اسم نکره (غیرمعین) به کار می‌رود.

4. جنسیت: این کلمه در زبان فارسی جنسیت خاصی ندارد و می‌تواند به هر دو جنس اشاره داشته باشد.

5. جمع: جمع "کم‌رویی"، "کم‌رویی‌ها" است.

6. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات به کار رود تا احساسات و رفتار فرد را توصیف کند. مثال: "او به دلیل کم‌رویی‌اش نتوانست در جمع صحبت کند."

7. نکات نگارشی: در نگارش رسمی، توجه به قواعد نگارشی و استفاده از علامت‌های نگارشی صحیح (مانند ویرگول و نقطه) در جملات حاوی این کلمه اهمیت دارد.

به این ترتیب، رعایت این قواعد و نکات در استفاده از کلمه "کم‌رویی" می‌تواند کمک کند تا نوشتار و گفتار شما دقیق‌تر و مؤثرتر باشد.