کلمه «کم وزنی» در زبان فارسی به معنای داشتن وزن کمتر از حد نرمال به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این اصطلاح اشاره می‌کنم:

1. نکته نحوی: «کم وزنی» به عنوان یک اسم مرکب به کار می‌رود و در جملات مختلف می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول، یا متمم به‌کار رود.

2. تلفظ: هر دو کلمه «کم» و «وزنی» باید به درستی و با دقت تلفظ شوند، به‌ویژه در نوشتار رسمی.

3. رسم‌الخط: در نوشتار ادبی و علمی، از نوشتن «کم‌وزنی» (با خط تیره) خودداری کنید مگر در موارد خاص که به عنوان صفت استفاده می‌شود. بویژه در متون رسمی، استفاده از «کم وزنی» بدون خط تیره رایج‌تر است.

4. استفاده در جملات:

   • مثال: «کم وزنی می‌تواند به سلامتی فرد آسیب برساند.»
   • مثال: «بیماری‌های مختلفی با کم وزنی مرتبط هستند.»
5. مشتقات: از «کم وزنی» می‌توان مشتقات و عبارات مرتبطی مانند «نقص وزنی»، «کاهش وزن» و غیره نیز ساخت.

برای نگارش صحیح و متنوع می‌توانید از این نکات استفاده کنید. در صورتی که سوال یا موضوع خاصی دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!