کلمه "کناری" در زبان فارسی به معنی "در کنار" یا "مجاور" است و می‌تواند به عنوان صفت، قید یا اسم به کار رود. در ادامه چند نکته درباره قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه آورده شده است:

1. نوشتن به صورت صحیح: کلمه "کناری" باید به همین شکل نوشته شود و از نوشتن آن به صورت "کناریی" یا "کنار ی" پرهیز شود.

2. نحوه استفاده:

   • به عنوان صفت: "کتاب کناری" (کتابی که در کنار دیگر کتاب‌ها باشد).
   • به عنوان قید: "او کناری ایستاده است" (او در کنار ایستاده است).
   • به عنوان اسم: "کناری او را برگزید" (در کنار او را انتخاب کرد).

3. سازگاری با دیگر واژه‌ها: هنگام ترکیب "کناری" با دیگر کلمات، دقت کنید که از لحاظ دستور زبان فارسی سازگار باشد. مثلاً:

   • "دوستان کناری" (دوستان در کنار) درست است.
   • ترکیب‌هایی نظیر "کتابخانه کناری" نیز صحیح است.

4. فاصله‌گذاری: "کناری" یک کلمه کامل است و نیازی به فاصله با سایر کلمات ندارد.

5. نکات معنایی: توجه داشته باشید که "کناری" می‌تواند در معنای مجازی نیز استفاده شود. به عنوان مثال، در محاوره ممکن است برای اشاره به نزدیکی معنایی یا عاطفی به کار رود.

از این نکات می‌توانید در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید تا از نظر نگارشی و دستوری دقت بیشتری داشته باشید.

1. من در پارک نشسته بودم و بچه‌ها در کنارم بازی می‌کردند.
2. درخت بلندی در کنار خانه‌ام رشد کرده است که سایه‌اش در زمستان بسیار خوشایند است.
3. کتابی که به دنبال آن بودم، در قفسه کناری پیدا شد.