کلمه "گچ بلند دست" به‌صورت کلی به ترکیبی از دو اسم ("گچ" و "بلند دست") اشاره دارد. در اینجا قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این ترکیب بررسی می‌شود:

1. نمی‌توان گچ را به عنوان صفت در نظر گرفت: در این ترکیب، "بلند دست" به‌عنوان یک صفت برای توصیف نوع خاصی از گچ به کار رفته است. لذا این کلمه در موقعیت خاصی مانند "گچ بلند دست" بیش‌تر به معنی خاصی اشاره دارد که به نوع خاصی از گچ می‌پردازد.

2. علامت نگارشی: در صورتی که این عبارت بخواهد در یک متن استفاده شود، بهتر است به‌صورت صریح، با فاصله و بدون ویرگول نوشته شود. به‌عنوان مثال: "گچ بلند دست" (بدون ویرگول و مشخصات اضافی).

3. تلفظ صحیح: در بیان کلامی، باید به تلفظ صحیح توجه شود تا معنی جمله یا عبارت به‌درستی منتقل گردد.

4. توجه به سازگاری: در صورتی که بخواهید این عبارت را در یک جمله به کار ببرید، باید مطمئن شوید که سایر اجزای جمله (از حیث گرامری و معنایی) با آن سازگاری داشته باشد. به‌عنوان مثال: "من از گچ بلند دست برای کار هنری‌ام استفاده کردم."

5. معانی ضمنی: توجه به شرایط و زمینه‌های استفاده از این عبارت، که ممکن است در برخی محافل یا متون خاص معنای خاصی پیدا کند.

به‌طور کلی، "گچ بلند دست" یک ترکیب صریح است که می‌تواند در متون مختلف نقد و بررسی یا محتوای تخصصی به‌طور دقیق و روشن به کار رود.