کلمه "گردشگر" در زبان فارسی به معنای فردی است که به سفر و گشت و گذار در مکان‌های مختلف می‌پردازد. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته قواعدی و نگارشی وجود دارد:

1. نحوه نوشتن: کلمه "گردشگر" بدون فاصله و درست نوشته می‌شود. لازم است به حروف آن دقت شود و به جای اشتباهاتی چون "گردش گر" که اشتباه است، به صورت واحد نوشته شود.

2. عددی و جمع: این کلمه به‌راحتی می‌تواند در جمع به کار رود. برای جمع آن می‌توانیم از "گردشگران" استفاده کنیم. در این مورد، پسوند "-ان" به کلمه افزوده می‌شود.

3. نقش دستوری: "گردشگر" به‌عنوان یک اسم می‌تواند در جملات مختلف نقش‌های متفاوتی ایفا کند. مثلاً می‌تواند فاعل، مفعول یا صفت باشد.

4. استفاده در متن: در متون رسمی و غیررسمی، می‌توان این کلمه را در جملات مختلف به کار برد. به‌عنوان مثال: "گردشگران در این منطقه از جاذبه‌های طبیعی لذت می‌برند."

5. مفاهیم مرتبط: ممکن است بخواهیم از واژه‌های مرتبط با "گردشگر" نیز استفاده کنیم، مانند "صنعت گردشگری"، "گردشگری فرهنگی"، و غیره.

به‌طور کلی، کلمه "گردشگر" یک واژه مناسب و رایج در زبان فارسی است که در بسیاری از متن‌ها و مکالمات مورد استفاده قرار می‌گیرد. مراقبت از اصول نگارشی در نوشتن و استفاده از آن اهمیت دارد.

1. گردشگران خارجی هر ساله به ایران می‌آیند تا از جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی آن دیدن کنند.
2. در فصل بهار، تعداد گردشگران در مناطق شمالی کشور افزایش می‌یابد.
3. گردشگرانی که به کوه‌نوردی علاقه دارند، می‌توانند از زیبایی‌های رشته‌کوه‌های زاگرس لذت ببرند.