کلمه "گواهی" در زبان فارسی به معنای مستندات تأییدکننده یا شهادت‌دهنده است و در متون رسمی و حقوقی کاربرد فراوانی دارد. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و استفاده صحیح این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه "گواهی" باید به درستی و بدون اشتباهات املایی نوشته شود.

2. گونگی به کارگیری: معمولاً "گواهی" به همراه حروف اضافه مختلف استفاده می‌شود. برای مثال:

   • "گواهی از طرف..."
   • "گواهی برای..."
   • "گواهی در مورد..."

3. رسم‌الخط: در نوشتار رسمی، حروف "گ" و "ه" در "گواهی" باید به درستی و به صورت استاندارد نوشته شوند.

4. استفاده از علامات نگارشی: حداکثر دقت در استفاده از ویرگول، نقطه و سایر علامات نگارشی در جملاتی که "گواهی" در آن‌ها به کار رفته است، اهمیت دارد.

5. جمع و مفرد: در موارد نیاز به جمع، به شکل "گواهی‌ها" تبدیل می‌شود.

6. رابطه با واژه‌های دیگر: "گواهی" ممکن است با دیگر کلمات ترکیب شود، مانند "گواهی‌نامه"، "گواهی‌دادن" و...

بهتر است همیشه در متن‌ها و مستندات خود دقت کنید که "گواهی" به درستی و در بافت صحیح به کار رود.

1. من برای تأسیس کسب و کار جدیدم به گواهی‌های معتبر نیاز دارم.
2. او برای دریافت وام بانکی، گواهی درآمد خود را به بانک ارائه کرد.
3. پس از گذراندن دوره آموزشی، گواهی پایان دوره به تمامی شرکت‌کنندگان اعطا شد.