کلمه "گویش" در زبان فارسی به معنای نوعی زبان محلی یا لهجه است. برای نوشتن درست و استفاده مناسب از این کلمه، قواعد و نکات زیر را مد نظر قرار دهید:

1. نحوه‌ی نوشتن: کلمه "گویش" با حرف "گ" شروع می‌شود و به "ش" ختم می‌شود. در نوشتن آن باید به املای صحیح توجه کنید.

2. نقش دستوری: "گویش" می‌تواند به عنوان اسم به کار رود و به نوعی لهجه محلی اشاره داشته باشد. به عنوان مثال: "او به گویش محلی صحبت می‌کند."

3. استفاده‌ی صحیح: مهم است که کلمه "گویش" در متون به درستی و به‌جای کلمات دیگری مانند "زبان" یا "لهجه" به کار رود، زیرا هر یک از این کلمات بار معنایی خاص خود را دارند.

4. جمع بستن: جمع "گویش" به شکل "گویش‌ها" تهیه می‌شود. برای مثال: "گویش‌های مختلفی در ایران وجود دارد."

5. نکات نگارشی: در متن‌های رسمی و کتاب‌ها باید به قواعد نگارشی توجه شود و از علامت‌گذاری‌های درست استفاده شود، مثلاً در نوشتن جملات از نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید.

این نکات می‌توانند در نوشتار و گفتار شما به استفاده صحیح از کلمه "گویش" کمک کنند.

1. مردم هر منطقه‌ای با گویش خاص خود صحبت می‌کنند که نشان‌دهنده فرهنگ و تاریخ آنجا است.
2. در ایران، گویش‌های مختلفی وجود دارد که هر کدام ویژگی‌های منحصر به فردی دارند.
3. آموزش گویش‌های محلی به نسل جوان می‌تواند به حفظ هویت فرهنگی کمک کند.