کلمه "لنگر" در زبان فارسی به معنای وسیله‌ای برای حفظ موقعیت کشتی یا قایق در آب به کار می‌رود. اگر بخواهیم درباره شناسه‌ (مهار) آن صحبت کنیم، باید به نکات زیر توجه کنیم:

1. نقش جمله‌ای:

   • لنگر می‌تواند به عنوان اسم در جمله به کار رود و نقش فاعلی، مفعولی یا مضاف‌الیه داشته باشد:
     • لنگر کشتی را محکم کنید. (نقش فاعلی)
     • کشتی به لنگر احتیاج دارد. (نقش مفعولی)

2. قواعد نگارش:

   • در نگارش کلمات مرتبط با "لنگر"، باید به استفاده از علامات نگارشی دقت کنید. به عنوان مثال:
     • اگر بخواهید جمله‌ای بسازید، باید از ویرگول، نقطه و سایر نشانه‌ها به درستی استفاده کنید تا مفهوم جمله واضح باشد.

3. ترکیبات:

   • "لنگر" می‌تواند با کلمات دیگر ترکیب شود و اصطلاحات جدید به وجود آورد:
     • لنگرگاهی (محل قرار دادن لنگر)
     • لنگر انداختن (عمل قرار دادن لنگر)

4. توجه به تعداد:

   • در زبان فارسی، اسم‌ها بر اساس تعداد (مفرد/جمع) تغییر می‌کنند. "لنگر" در حالت جمع به شکل "لنگرها" در می‌آید.
5. معانی کنایه‌ای:
   • گاهی اوقات در زبان فارسی، کلمه "لنگر" می‌تواند معانی کنایه‌ای نیز داشته باشد، به معنای ثبات، آرامش یا توقف در یک وضعیت.

به طور کلی، برای استفاده مناسب از کلمه "لنگر" و معانی مرتبط با آن، باید به ساختار جمله و قواعد نگارشی توجه نمایید.