کلمه "مادۀ مغذی" در زبان فارسی به معنای ماده‌ای است که برای تأمین نیازهای تغذیه‌ای موجودات زنده ضروری است. از نظر قواعد نگارشی و نوشتاری، نکات زیر در مورد این کلمه قابل توجه است:

1. استفاده از "ماده" به صورت نکره یا معرفه: در زبان فارسی، "ماده" به عنوان یک اسم نکره می‌تواند به صورت "ماده‌ای" یا "ماده" (بدون یک علامت خاص) نوشته شود. در میانه جمله و در متن‌های علمی و رسمی، معمولاً از "ماده" استفاده می‌شود.

2. نقطه‌گذاری: اگر "مادهٔ مغذی" بخواهد به عنوان یک ترکیب در وسط جمله به کار برود، می‌توان آن را بدون کاما یا نقطه‌گذاری خاصی نوشت. اما برای تفکیک آن از سایر عبارات، در موارد خاص ممکن است استفاده از ویرگول لازم باشد.

3. جمع‌ بستن: اگر نیاز به اشاره به چند مادۀ مغذی باشد، می‌توان گفت "ماده‌های مغذی" که به جمع تبدیل شده است.

4. استفاده از "مغذی": "مغذی" به معنی "تأمین‌کننده نیازهای غذایی" است و به صورت صفت استفاده می‌شود.

5. نحوه بیان در متن: در نوشتار رسمی و علمی، بهتر است از دقت در انتخاب واژگان و رعایت نکات نگارشی نظیر املای درست و شیوه صحیح استناد به علم و تحقیق بهره بگیرید.

به عنوان مثال، در یک جمله می‌توان گفت: "مادۀ مغذی نقش مهمی در سلامت انسان ایفا می‌کند."