کلمه «محسوس» در زبان فارسی به معنای «احساس‌کردنی» یا «لمس‌پذیر» است و به عنوان صفت استفاده می‌شود. در ادامه به چند قاعده و نکته نگارشی و دستوری مربوط به استفاده از این کلمه اشاره می‌شود:

1. کاربرد به عنوان صفت:

   • «محسوس» به عنوان صفت می‌تواند برای توصیف چیزهایی استفاده شود که قابل احساس و درک هستند. مثلاً «احساسات محسوس» یا «درد محسوس».

2. ترکیب با نام‌ها و قیدها:

   • این کلمه می‌تواند با اسم‌ها و قیدهای مختلف ترکیب شود. مانند: «احساسات محسوس»، «دلیل محسوس»، و «تغییرات محسوس».

3. نحوه نگارش:

   • «محسوس» به صورت دیکته شده و محلی از حیث نقطه‌گذاری ندارد. بنابراین، در متن‌های فارسی باید به همین صورت نوشته شود.

4. جنس و جمع:

   • این کلمه به شکل مذکر و مؤنث به کار می‌رود و به صورت جمع هم نمی‌تواند تغییر کند. مثلاً شما نمی‌توانید بگویید «محسوسات».
5. قید «محسوساً»:
   • از کلمه «محسوس» می‌توان به صورت قید نیز استفاده کرد. مثلاً «محسوساً» به معنای «به صورت محسوس» یا «به طور واضح» به کار می‌رود.

توجه به این نکات می‌تواند به شما در استفاده صحیح از کلمه «محسوس» کمک کند.

1. صدای باران بر روی سقف، حس خوشایند و ملموسی به فضای خانه بخشید.
2. تغییرات در رفتار او قابل محسوس بود و همه متوجه شدند که او در حال تجربه کردن یک دوره جدید است.
3. این اثر هنری با رنگ‌های زنده‌اش، احساسی محسوس را در بین بینندگان ایجاد می‌کند.