کلمه «آبگوشت» در زبان فارسی ترکیبی از دو جزء «آب» و «گوشت» است. در زیر به چند نکته نگارشی و زبانی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نویسه‌نگاری: این کلمه باید به‌صورت «آبگوشت» نوشته شود و هیچ فاصله‌ای بین دو جزء آن نباید باشد.

2. غلط‌های رایج: برخی افراد کلمه را به‌صورت «آب گوشت» با فاصله می‌نویسند که نادرست است و باید به‌صورت ترکیبی نوشته شود.

3. معنی: «آبگوشت» به غذایی اشاره دارد که از جوشاندن گوشت (معمولاً گوشت دام) با آب و سایر مواد تهیه می‌شود و معمولاً به همراه نان سرو می‌شود.

4. نکات دستور زبانی: این ترکیب از نوع ترکیبات اسم مركب است و معنایی فراتر از اجزای خود دارد. به همین دلیل، در استفاده از این واژه در جملات باید توجه کرد که به‌عنوان یک اسم مستقل به‌کار می‌رود.

5. استفاده ادبی: در نگارش ادبی و شاعری، می‌توان از کلمه «آبگوشت» به‌شیوه‌های مختلف بهره برد، به‌خصوص در وصف غذاها و فرهنگ غذایی.

6. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به‌صورت «âb-gusht» است.

با رعایت این نکات، می‌توان به خوبی از کلمه «آبگوشت» در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "آبگوشت" آورده شده است:

1. امروز برای ناهار آبگوشت خوشمزه‌ای درست کردم.
2. در فصل زمستان، هیچ چیزی مثل آبگوشت داغ و مطبوع نمی‌تواند انسان را گرم کند.
3. مادرم همیشه از دستور ویژه‌اش برای تهیه آبگوشت می‌گوید.
4. ما در مهمانی شام، آبگوشت را به عنوان یکی از غذاهای اصلی سرو کردیم.
5. آبگوشت به عنوان یکی از غذاهای سنتی ایرانی، طرفداران زیادی دارد.

اگر به جملات بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!