کلمه "معناشناسی" از ترکیب دو بخش "معنا" و "شناسی" ساخته شده است. در قواعد فارسی و نگارشی می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. ساختار و ترکیب: "معنا" به معنای مفهوم یا معنی و "شناسی" به معنای شناخت یا علم است. بنابراین، "معناشناسی" به معنای علم یا شناخت معانی و مفاهیم است.

2. نوشتار صحیح: این واژه به صورت «معناشناسی» نوشته می‌شود و لازم است که در نوشته‌ها با املای صحیح آن رعایت شود.

3. رعایت اعراب‌گذاری: در متون علمی و دانشگاهی، اعراب‌گذاری نیز اهمیت دارد، اما در سایر متون، معمولاً اعراب‌گذاری لازم نیست.

4. کاربرد در جملات: این واژه معمولاً در متون فلسفی، زبان‌شناسی و ادبیات به کار می‌رود. مثلاً: "معناشناسی نقش مهمی در درک متن دارد."

5. صرف و نحو: "معناشناسی" یک اسم است و می‌تواند به عنوان موضوع یا مفعول در جملات استفاده شود. به عنوان مثال: "تحقیقات در زمینه معناشناسی در حال گسترش است."

با رعایت این نکات، می‌توان به درک بهتری از این واژه و نحوه استفاده صحیح از آن در متون مختلف رسید.