منشور

کلمه "منشور" در زبان فارسی به معنای سند، میثاق یا مکانیسمی است که اصول و قوانین یک موضوع مشخص را توضیح می‌دهد. در اینجا به قواعد نگارشی و کاربردی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

۱. املا

• کلمه "منشور" به همین شکل نوشته می‌شود و باید توجه کرد که از املای اشتباه مانند "منشور" بدون نون یا "منشور" با حروف دیگر پرهیز شود.

۲. صرف و نحو

• "منشور" می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود و معمولاً به صورت مفرد به کار می‌رود.
• برای جمع‌آوری آن می‌توان از "منشورهای" استفاده کرد.

۳. کاربردها

• "منشور" را معمولاً در قالب‌های حقوقی و اجتماعی به کار می‌برند، مانند "منشور حقوق بشر" یا "منشور سازمان ملل".
• در جملات: "منشور حقوق بشر، اصول بنیادین حقوق انسان‌ها را تعریف می‌کند."

۴. حروف اضافه

• معمولاً با حروف اضافه‌ای مانند "در"، "به" و "از" به کار می‌رود.
  • مثال: "در منشور آمده است که..." ، "به منشور توجه کنید".

۵. علائم نگارشی

• در نگارش رسمی و علمی، استفاده از علائم نگارشی مناسب در جمله‌هایی که کلمه "منشور" در آن‌ها به کار می‌رود، اهمیت دارد. مثلاً:
  • "براساس منشور جدید، تغییرات مهمی در..."

۶. قید و وصف

• برای توصیف یا توضیح بیشتر می‌توان از صفت‌ها یا قیدهای مختلف استفاده کرد:
  • "منشور جامع"، "منشور جدید"، "منشور بین‌المللی".

با توجه به این موارد، می‌توانیم به شکل صحیح از کلمه "منشور" در نوشته‌های خود استفاده کنیم و نکات نگارشی مرتبط با آن را رعایت کنیم.

1. منشور حقوق بشر به عنوان معیاری جهانی برای حفظ کرامت انسان‌ها در سراسر جهان شناخته می‌شود.
2. در جلسه‌ی هیأت مدیره، مدیر عامل به بررسی منشور سازمان و به‌روزرسانی آن پرداخت.
3. این کتاب در مورد تاریخچه‌ی منشورهای سیاسی و تأثیر آنها بر تحولات اجتماعی نوشته شده است.