کلمه "میانه" در زبان فارسی دارای معانی مختلفی است و قواعد نگارشی خاص خود را دارد. در اینجا به نکات مهمی درباره این واژه اشاره می‌کنم:

1. معنا: "میانه" به معنای مرکز، وسط یا بین دو چیز است. همچنین می‌تواند به معنای اعتدال یا میانجیگری نیز به کار رود.

2. نوشتار: کلمه "میانه" به صورت یک‌کلمه‌ای نوشته می‌شود و به صورت صحیح باید بدون هیچ فاصله یا علامتی بین حروف نوشته شود.

3. صوت و تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "میانه" است و به دو بخش "می" و "انه" تقسیم می‌شود.

4. قواعد دستوری:

   • قید: "میانه" می‌تواند به عنوان قید نیز استفاده شود، به عنوان مثال: "میانه‌ی راه".
   • صفت: این واژه می‌تواند به عنوان صفت به کار رود، مثلاً: "حلول میانه".

5. ترکیب‌ها: "میانه" ممکن است در ترکیب با دیگر واژه‌ها به کار رود و معانی مختلفی ایجاد کند، مانند:

   • میانه‌روی (اعتدال در رفتار یا فکر)
   • میانه‌گذر (محل عبور یا گذر)
6. نگارش: در نوشتار، استفاده صحیح از "میانه" به بافت جمله و مفهوم کلی آن بستگی دارد. به طور کلی، باید دقت کرد که معنی واژه با ساختار و زیربنای جمله هماهنگ باشد.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "میانه" به طور صحیح و مؤثر در نگارش فارسی استفاده کرد.

1. در میانه شب، صدای باران به خوابم لطافت خاصی بخشید.
2. میانه این دو جاده، یک پارک زیبا و سرسبز وجود دارد.
3. او در میانه جمعیت ایستاده بود و به سخنرانی توجه می‌کرد.