در زبان فارسی، کلمه "میزان" به معنای مقدار، اندازه و درجه به‌کار می‌رود و در کاربردهای مختلف می‌تواند به اندازه‌گیری متغیرهای گوناگون اشاره داشته باشد. وقتی به "میزان ع. ب." اشاره می‌شود، معمولاً به معنای "میزان آلودگی" یا "میزان بیماری" بستگی به سیاق متن دارد.

بسته به اینکه در چه زمینه‌ای و با چه مفهوم خاصی از این ترکیب استفاده می‌شود، قواعد نگارشی ممکن است متفاوت باشد. با این حال، نکات کلی برای نگارش صحیح به صورت زیر است:

1. استفاده از علامات نگارشی: اگر "ع. ب." به عنوان اختصاری برای یک عبارت خاص است، بهتر است در ابتدا آن عبارت را به صورت کامل بنویسید و بعد از آن اختصار را بکار ببرید. مثلاً "میزان آلودگی (ع. ب.)".

2. حذف عبارات اضافی: در نگارش، تلاش کنید که جملات شامل کلمات و عبارات اضافی نباشند و تنها مفاهیم اصلی ارائه شوند.

3. فاصله‌گذاری صحیح: بین کلمه "میزان" و "ع. ب." یک فاصله قرار دهید.

4. استفاده از واژه‌های درست: اطمینان حاصل کنید که از واژه‌های مناسب و دقیق برای بیان مفهوم موردنظر استفاده کنید.

5. قواعد انشایی: اگر "میزان ع. ب." بخشی از جمله است، لازم است جملات به‌گونه‌ای ساختاربندی شوند که معنی و مفهوم آن روشن باشد.

به عنوان مثال: "میزان آلودگی (ع. ب.) در این منطقه به مراتب بیشتر از حد مجاز است."