کلمه "ناقص" در زبان فارسی به معنای "کامل نبودن" یا "برخی اجزاء را نداشتن" است. در نوشتار و نگارش فارسی، برای استفاده از این کلمه و کاربردهای مرتبط با آن، نکات زیر را می‌توان مد نظر قرار داد:

1. نحو و ساختار جملات:

   • "ناقص" معمولاً به عنوان صفت برای توصیف یک اسم استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "این طرح ناقص است" یا "گزارش ناقص ارائه شد".

2. جایگاه"ناقص" در جملات:

   • معمولاً قبل از اسم‌هایی که توصیف می‌کند، قرار می‌گیرد: "کتاب ناقص"، "معلومات ناقص".

3. استفاده در ترکیبات:

   • می‌توان به عنوان بخشی از ترکیبات مختلف به کار رود: "کلام ناقص"، "داده‌های ناقص".

4. مضامین و معانی:

   • این کلمه می‌تواند به جنبه‌های مختلفی از جمله علمی، ادبی یا هنری اشاره داشته باشد. به عنوان مثال: "این شعر ناقص است" یا "تحقیق ناقص انجام شده است".
5. نکات نگارشی:
   • در نگارش، دقت کنید که "ناقص" به درستی در جمله و متن قرار گیرد و از نظر قواعد دستور زبان فارسی به درستی عمل کند.
   • همچنین هنگام استفاده از واژه‌هایی مانند "ناقص"، توجه به زمینه و مفهوم کلی جمله اهمیت دارد تا از ابهام جلوگیری شود.

توجه به این نکات می‌تواند به بهبود نگارش و فهم بهتر متن‌های فارسی کمک کند.

1. اطلاعات ارائه شده در ارائه‌اش ناقص بود و نیاز به تحقیقات بیشتری داشت.
2. پروژه‌ی ناتمام او به دلیل زمان محدود، به صورت ناقص باقی مانده است.
3. کتابی که خواندم، برخی از فصولش ناقص بود و نتوانست داستان را به خوبی منتقل کند.