کلمه "نایژه بینی" از دو بخش "نایژه" و "بینی" تشکیل شده است. "نایژه" به معنای نایچه یا مجرای کوچک در بدن است و "بینی" به معنای مربوط به بینی. در فارسی، برای نگارش و استفاده از این کلمه قواعد زیر می‌تواند مورد توجه قرار گیرد:

1. رعایت املای صحیح: باید اطمینان حاصل شود که کلمات به درستی نوشته شده‌اند. "نایژه" باید به همین شکل نوشته شود و در مورد "بینی" هم نیازی به تغییر نیست.

2. استفاده در متن: این واژه معمولاً در متون پزشکی یا آناتومی به کار می‌رود. بنابراین، در نوشتار، باید متن با دقت و با توجه به مفهوم علمی آن نگاشته شود.

3. فاصله‌گذاری: در نوشتن، معمولاً کلمات مرکب به هم چسبیده نوشته نمی‌شوند و بنابراین "نایژه بینی" باید به صورت جداگانه نگاشته شود، مگر در متون خاص.

4. توجه به مفاهیم مرتبط: در متون پزشکی ممکن است نیاز باشد که توضیح بیشتری درباره نایژه بینی و عملکردهای آن ارائه شود.

در کل، رعایت نکات املایی و نگارشی مهم است تا مفاهیم به درستی منتقل شوند.