نشانه‌گذاری در زبان فارسی به مجموعه‌ای از قواعد و علامت‌ها اشاره دارد که برای روشن‌تر کردن معانی و ساختار جملات استفاده می‌شوند. در زیر به برخی از قواعد مربوط به نشانه‌گذاری در زبان فارسی اشاره می‌شود:

1. نقطه (.):

   • برای پایان جملات خبری و تعجبی استفاده می‌شود.
   • برای جداسازی جملات مرتبط در مواردی که نیاز به تفکیک وجود دارد.

2. ویرگول (,):

   • برای جداسازی عناصر یک لیست یا جمله‌های مرتبط و مستقل استفاده می‌شود.
   • در جملات مرکب برای تفکیک جملات اصلی و فرعی.

3. نقطه‌ویرگول (؛):

   • برای جداسازی جملات پیچیده‌تر یا جملاتی که به هم مرتبط هستند اما نیاز به تفکیک دارند.

4. دو نقطه (:):

   • برای معرفی یک لیست، توضیحات، یا نقل قول استفاده می‌شود.
   • در مواردی که نیاز به بیان تفصیل یا توضيح وجود دارد.

5. علاوه و یا توجه (—):

   • برای تأکید یا جدا کردن عبارت‌ها در جملات، به ویژه برای توضیحات اضافی.

6. علامت سوال (?):

   • برای پایان پرسش‌ها به کار می‌رود.

7. علامت تعجب (!):

   • برای نشان‌دادن احساس قوی، تعجب، یا تأکید استفاده می‌شود.

8. نقل قول (« »):

   • برای نشان دادن گفتار مستقیم یا نقل‌قول از دیگران و همچنین برای تأکید بر یک عبارت خاص.

9. پرانتز (()):

   • برای اضافه‌کردن توضیحات یا اطلاعات اضافی که از اصل جمله جدا است، استفاده می‌شود.
10. خط تیره (-):
    • برای جدا کردن جملات یا عبارات و همچنین برای نشان دادن وقفه در گفتار.

این نشانه‌ها و قواعد به بهبود خوانایی و وضوح متن کمک کرده و به برقراری ارتباط مؤثرتر بین نویسنده و خواننده می‌انجامند.