کلمه "نظامی" در زبان فارسی به طور کلی به عنوان یک صفت یا اسم استفاده می‌شود و به معنای مربوط به نظام یا ارتش است. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نقطه‌گذاری: در جملاتی که کلمه "نظامی" به کار رفته، بسته به موقعیت و کارکرد آن در جمله، ممکن است نیاز به استفاده از ویرگول یا سایر نشانه‌های نگارشی باشد.

2. حالت‌های صرفی: "نظامی" می‌تواند به عنوان صفت به کار برود (مثلاً نظامی آموزش‌دیده) یا به عنوان اسم (مثلاً نظامی و فرهنگی).

3. ترکیب‌های لفظی: این کلمه می‌تواند به عنوان جزء ترکیب‌های دیگر نیز استفاده شود (مثلاً نظامی‌گری، نظامی‌زادگان).

4. جنس کلمه: "نظامی" به صورت عمومی به هر دو جنس (مرد و زن) اطلاق می‌شود، اما در موارد خاص ممکن است نیاز به تأکید بر جنسیت باشد.

5. استفاده در متون رسمی و غیررسمی: در متون رسمی معمولاً از این کلمه به صورت دقیق و با رعایت انطباق‌های معنایی استفاده می‌شود. در متون غيررسمی ممکن است استفاده از آن در قالب‌های مختلف و با معانی مجازی نیز رایج باشد.

6. توجه به هم‌نشینی واژه‌ها: در جملاتی که "نظامی" به کار می‌رود، هم‌نشینی با سایر کلمات می‌تواند بر معنای کلی جمله تأثیر بگذارد.

7. اشکال مختلف کلمه: در صورت تغییرات صرفی، مثلاً "نظامیان"، "نظامی‌گری" و... به دقت توجه کنید که هر شکل چه معنایی دارد و در کدام context مناسب است.

به طور کلی، هنگام استفاده از کلمه "نظامی" در نوشتار، دقت در انطباق معنایی و نحوی آن با سایر عناصر جمله بسیار مهم است.

1. وضعیت امنیتی در منطقه تحت تأثیر تحرکات نظامی اخیر قرار گرفته است.
2. او به عنوان یک افسر نظامی با تجربه، در عملیات‌های مهمی شرکت کرده است.
3. بسیاری از جوانان در کشور به دنبال استخدام در نیروهای نظامی هستند تا به وطن خود خدمت کنند.