کلمه «نغمه» در زبان فارسی به معنی آهنگ ملایم یا ترانه‌ای زیبا است. در نگارش و استفاده از این کلمه، باید به چند نکته توجه کرد:

1. املا: کلمه «نغمه» با «غ» نوشته می‌شود و توجه به املای صحیح آن حائز اهمیت است.

2. نقش کلمه: «نغمه» می‌تواند به عنوان اسم در جملات مورد استفاده قرار گیرد. به‌عنوان مثال: «نغمهٔ زیبای آن خواننده همه را مسحور کرد.»

3. ترکیب‌ها: این کلمه ممکن است با دیگر کلمات ترکیب شود. مانند «نغمه‌های دل‌انگیز»، «نغمه‌های عاشقانه» و غیره.

4. پیشوند و پسوند: می‌توان از پیشوندها و پسوندها برای ایجاد کلمات جدید با «نغمه» استفاده کرد. به‌عنوان مثال: «نغمه‌خوان» به معنی کسی که نغمه می‌خواند.

5. قواعد انشا و نثر: هنگام نوشتن نثر یا شعر با استفاده از کلمه «نغمه»، باید به قافیه و آهنگ بخش‌های دیگر متن توجه کرد تا هماهنگی وجود داشته باشد.

6. استفاده‌ی معنوی: «نغمه» در بسیاری از متن‌ها به عنوان نماد احساسات و عواطف در نظر گرفته می‌شود و می‌تواند به زیبایی و لطافت شعر یا داستان بیفزاید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «نغمه» به‌خوبی در نوشته‌ها و آثار خود استفاده کنید.

1. نغمه‌ های دلنشین پرنده‌ها صبح‌های زود در باغ، فضایی شاداب و زنده ایجاد می‌کنند.
2. او با صدای زیبا و نغمه‌ های دلنوازش همه را مسحور کرد.
3. در کنسرت، نوازنده با هر نغمه‌ای که می‌نواخت، احساسات عمیق را به حضار منتقل می‌کرد.