در زبان فارسی، نقطه (.) به عنوان نشانه‌ای نگارشی برای پایان جمله استفاده می‌شود. همچنین، نقاط بی‌جانشین (پیش از حروف اضافه مانند "و" و "که") برای ایجاد وقفه و تفکیک بهتر جملات به کار می‌روند. در ادامه، قواعد مربوط به استفاده از نقطه و دیگر نشانه‌های نگارشی را مرور می‌کنیم:

1. پایان جمله: نقطه در انتهای جملات خبری (اعلامی) استفاده می‌شود تا بیان کند که جمله به پایان رسیده است.

2. جملات مرکب: در جملات مرکب، اگر جمله‌ی فرعی به پایان برسد و جمله اصلی ادامه یابد، نقطه به کار نمی‌رود و به جای آن می‌توان از ویرگول (،) استفاده کرد.

3. نقطه‌گذاری در فهرست‌ها: در فهرست‌نویسی، می‌توان پس از هر مورد از نقطه استفاده کرد، به ویژه اگر هر مورد جمله‌ای کامل باشد.

4. استفاده از نقاط بی‌جانشین: برای انجام تفکیک و تاکید در جملات، می‌توان از نقاط بی‌جانشین مشابه نقطه استفاده کرد. این نقاط غالباً برای جلوگیری از ابهام و مشخص کردن مرز میان دو جمله یا عبارت به کار می‌روند.

5. نکات دیگر:
   • در نوشتار رسمی و علمی، استفاده صحیح از نشانه‌های نگارشی از اهمیت بالایی برخوردار است.
   • در صورتی که جمله‌ای به شکل استثنایی خیلی بلند باشد، می‌توان از نقطه برای شکستن آن به جملات کوتاه‌تر استفاده کرد تا خوانایی بهتر شود.

به‌طور کلی، رعایت این قواعد به بهینه‌سازی نگارش و وضوح متن کمک می‌کند.