عبارت "نقطه کور" به معنای نقطه‌ای است که از آن دید یا دسترسی به موضوعی وجود ندارد و معمولاً در مباحث نظری یا فنی به کار می‌رود. برای نگارش صحیح این عبارت، توجه به موارد زیر اهمیت دارد:

1. استفاده از نماد نقطه: در فارسی، "نقطه" به صورت "نقطه" نوشته می‌شود و معمولاً به عنوان یک اسم به کار می‌رود.

2. کسر و ادغام کلمات: "نقطه کور" به صورت دو واژه جدا نوشته می‌شود و نیازی به ادغام آن‌ها نیست.

3. رسم‌الخط و نگارش: در نگارش رسمی، عبارات و لغات باید به شیوه‌ای صحیح و استاندارد نوشته شوند. بنابراین "نقطه کور" درست و مناسب است.

4. نقش واژه‌ها: در این عبارت، "نقطه" به عنوان اسم و "کور" به عنوان صفت عمل می‌کند.

5. استفاده در جملات: این عبارت می‌تواند به عنوان یک اصطلاح در جملات مختلف به کار رود. به عنوان مثال: "در تحلیل‌های داده، باید به نقاط کور توجه ویژه‌ای داشت."

به طور کلی، نگارش "نقطه کور" صحیح و بدون تغییر یا اختصاری در متن‌های رسمی و علمی مناسب است.