واپسین چهر (با معنی «آخرین چهره» یا «چهره‌ی نهایی») یک ترکیب فارسی است که در نگارش و استفاده آن می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. جداسازی یا اتصال: "واپسین" به تنهایی یک صفت است و "چهر" اسم است. در این ترکیب، این دو واژه به هم متصل نمی‌شوند و باید به صورت جدا نوشته شوند: "واپسین چهر".

2. معنی و کاربرد: این ترکیب معمولا در متون ادبی یا فلسفی استفاده می‌شود و به معنای آخرین تصویر یا نمود از چیزی اشاره دارد. توجه داشته باشید که در هر متنی، زمینه و موضوع بحث می‌تواند تعیین‌کننده‌ی کاربرد این ترکیب باشد.

3. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی، از حفظ قاعده‌های نگارشی و نقطه‌گذاری صحیح، خصوصاً در جمله‌سازی، اطمینان حاصل کنید. برای مثال:

   • این اثر واپسین چهر زیبایی را به نمایش می‌گذارد.
4. سمات و آهنگ: در شعر و نثر ادبی، جایگاه واژه‌ها می‌تواند تأثیر زیادی بر آهنگ و سلوک جمله داشته باشد. به همین دلیل، پیش از استفاده از این ترکیب، توجه به لحن و ریتم جمله نیز مهم است.

با رعایت این نکات، می‌توان از ترکیب "واپسین چهر" به درستی و به‌طور مؤثر در متن‌های فارسی استفاده کرد.