واکه، به حروف صداداری اطلاق می‌شود که در زبان فارسی شامل: الف، ا، و، ی و همچنین حروفی مانند: َ، ُ، ِ (حروف حرکتی) می‌باشد. در اینجا به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به کلمه «واکه» و حروف صدادار اشاره می‌کنیم:

1. تعریف واکه: واکه به صدایی گفته می‌شود که در تولید آن، هوا بدون مانع از حنجره عبور می‌کند. در فارسی، واکه‌ها دو دسته اصلی به صوتی و صامت تقسیم می‌شوند.

2. سیلاب: واکه‌ها نقش کلیدی در تشکیل سیلاب‌ها دارند. هر سیلاب معمولاً یک واکه دارد و می‌تواند شامل صامت‌هایی قبل یا بعد از خود باشد.

3. تلفظ: برای تلفظ صحیح واکه‌ها، بررسی و شناخت لهجه‌ها و گویش‌های مختلف مهم است، چرا که یک واکه ممکن است در لهجه‌های مختلف به صورت‌های متفاوتی تلفظ شود.

4. حرکت‌ها: حروف حرکتی (فُتَحَة، ضَمَّة و کَسْرَة) در فارسی به واکه‌ها کمک می‌کنند تا تلفظ مشخص‌تری پیدا کنند. این حرکت‌ها تعیین‌کننده‌ی کیفیت صوتی واکه‌ها هستند.

5. نگارش: در نوشتار فارسی، واکه‌ها به صورت الفبا نوشته می‌شوند و توجه به نظم و ترتیب حروف در کلمات ضروری است. به عنوان مثال، حروف صدادار به آسانی در پایان کلمات قرار می‌گیرند یا در داخل کلمات و برای ایجاد هارمونی بیشتر.

6. تفکیک واکه‌ها: در تجزیه و تحلیل جملات، شناسایی و تفکیک واکه‌ها از دیکته‌های دیگر (مانند وزن و قافیه) در شعر و نثر اهمیت دارد.

7. زبان آموزی: در آموزش زبان فارسی، توجه به واکه‌ها به ویژه برای غیر فارسی زبان‌ها بسیار موثر است، زیرا در نفوذ و فهم بهتر گفتار و نوشتار تأثیرگذارند.

با رعایت این قواعد، می‌توان درک بهتری از واکه‌ها و نقش آن‌ها در زبان فارسی پیدا کرد.