کلمه "واماندگی" در زبان فارسی به معنای تأخیر یا مانده‌گی است. این واژه از ترکیب "واماندن" و پسوند "-گی" ساخته شده است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نکات مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "واماندگی" همواره به این شکل نوشته می‌شود و باید دقت کرد که آن را به شکل‌های نادرست مانند "واماندگی" یا "واماندگی" ننویسیم.

2. تلفظ: این کلمه به صورت "وَا (با فتحه) ماندگی" تلفظ می‌شود که در آن "واماندن" به گونه‌ای صحیح ادا شود.

3. جایگاه در جمله: "واماندگی" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا مضاف‌الیه مورد استفاده قرار گیرد.

   • مثال: "واماندگی او باعث نگرانی دوستانش شد."

4. نوع کلمه: "واماندگی" یک اسم انتزاعی است و به حالت یا نوع خاصی از وضعیت اشاره دارد.

5. ترکیب با صفت: می‌توان این کلمه را با صفات مختلف ترکیب کرد تا معانی مختلفی به آن افزوده شود.
   • مثال: "واماندگی شدید" یا "واماندگی نامطلوب"

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "واماندگی" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. پس از چند سال تلاش برای رسیدن به اهدافش، او به واماندگی و ناامیدی دچار شد.
2. واماندگی در میدان رقابت، می‌تواند نتیجه فشارهای روانی و استرس‌های ناشی از عدم موفقیت باشد.
3. احساس واماندگی او به خاطر نبود حمایت‌های کافی، باعث شد که نتواند تمام پتانسیل خود را به نمایش بگذارد.