کلمه «یادمان» به‌عنوان یک اسم مرکب در زبان فارسی دارای قواعد خاصی است. در ادامه به نکات و قواعد نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. ساختار واژه: «یادمان» از دو جزء «یاد» و «مان» تشکیل شده است. «یاد» به معنای یادآوری یا به یاد داشتن و «مان» به معنای محل یا مکان است. بنابراین، «یادمان» به معنای محلی برای یادآوری یا یادبود است.

2. فاصله‌گذاری: در نوشتار فارسی، کلمه «یادمان» به‌صورت یک کلمه نوشته می‌شود و نیازی به فاصله‌گذاری بین اجزای آن نیست.

3. استفاده در جملات: این کلمه را می‌توان در جملات مختلفی به کار برد، مثلا:

   • «این یادمان نشان‌دهنده تاریخ پر افتخار کشور ماست.»
   • «یادمان شهدای جنگ تحمیلی در این مکان نصب شده است.»

4. نکات دستوری:

   • به عنوان یک اسم، «یادمان» ممکن است به عنوان فاعل یا مفعول در جمله بکار رود.
   • این کلمه می‌تواند به شکل جمع (یادمان‌ها) نیز استفاده شود.
5. استفاده در متون رسمی و غیررسمی: «یادمان» معمولاً در متون تاریخ‌نگاری، ادبیات، فرهنگ عامه و نیز در متون رسمی و غیررسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به طور کلی کلمه «یادمان» به دلیل زبان رسمی و ادبی آن، مورد توجه در نگارش‌های ادبی و فرهنگی است.

1. یادمان نرگس‌های وحشی در بهار همیشه دلم را شاد می‌کند.
2. در آنجا یک یادمان تاریخی وجود دارد که نشان‌دهندهٔ فرهنگ غنی این منطقه است.
3. در مراسم سالگرد، همگی جمع شدیم تا یادمان دوستان از دست رفته‌مان را گرامی بداریم.