کلمه «بازی» در زبان فارسی به معنای فعالیت تفریحی یا ورزشی است که ممکن است به صورت فردی یا گروهی انجام شود. در نگارش و استفاده این کلمه، قواعد خاصی وجود دارد:

1. نحوه نوشتار: کلمه «بازی» به صورت زبر (با «ز») نوشته می‌شود. لازم است در نوشتار رسمی و غیررسمی به این نکته توجه شود.

2. انواع صرف: این کلمه ممکن است به اشکال مختلف صرف شود، مثلاً:

   • بازی کردن (فعل)
   • بازیگران (اسم)
   • بازیچه (اسم)

3. استفاده در جملات: کلمه بازی می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. به عنوان مثال:

   • بچه‌ها در پارک مشغول بازی هستند.
   • او یک بازی جدید خرید.

4. هم‌خانواده‌ها: این کلمه هم‌خانواده‌های زیادی دارد که ممکن است در جملات به کار رود، مثل بازیابی، بازیچه، و بازیگوش.

5. نکات نگارشی: در نوشتن متن‌های رسمی، باید به نقطه‌گذاری و فن بیان نیز توجه داشت. جملات باید واضح و مختصر باشند و کلمه «بازی» باید در متن به درستی و در جای مناسبی استفاده شود.

با توجه به این نکات، می‌توانید از کلمه «بازی» به شکل مؤثری استفاده کنید و نوشته‌هایی با نگارش صحیح و زیبا تولید کنید.

البته، در اینجا چند مثال برای کلمه "بازی" در جمله آورده شده است:

1. بچه‌ها در پارک مشغول بازی هستند.
2. بازی فوتبال یکی از محبوب‌ترین ورزش‌ها در دنیا است.
3. او همیشه قبل از خواب یک بازی ویدیویی انجام می‌دهد.
4. بازی با دوستانم باعث می‌شود که روزم بهتر شود.
5. دیروز یک بازی جالب در تلویزیون دیدم.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا در زمینه خاصی به دنبال جملات هستید، لطفاً بفرمایید!