در زبان فارسی، کلمه "باستان‌شناس" با توجه به ترکیب آن به معنای فردی است که به مطالعه و شناسایی فرهنگ و تمدن‌های باستانی می‌پردازد. در مورد نگارش و قواعد مربوط به این کلمه نکات زیر قابل توجه است:

1. فصل‌خط: در این کلمه، "باستان" صفت و "شناس" اسم است؛ بنابراین باید بین آن‌ها یک فصل‌خط (ـ) قرار داده شود. شکل صحیح نوشتار "باستان‌شناس" است.

2. تلفظ: در تلفظ این کلمه، تأکید بیشتر بر روی بخش اول یعنی "باستان" است، اما بخش دوم هم به طور واضح و روشن بیان شود.

3. مفرد و جمع: برای جمع بستن این کلمه از "باستان‌شناسان" استفاده می‌شود.

4. مفاهیم مرتبط: در متون علمی و فرهنگی، ممکن است معانی و مفاهیم مرتبط با این کلمه مانند "باستان‌شناسی" و "باستان‌شناختی" نیز به کار رود.

5. سازماندهی جملات: در جملاتی که از این کلمه استفاده می‌شود، می‌توان به ویژگی‌های باستان‌شناسی، مانند تحقیق در آثار باستانی یا کاوش‌های تاریخی، اشاره کرد.

به‌کارگیری درست این قواعد و نکات نگارشی در نوشتار، به شفافیت و درستی متن کمک می‌کند.