در زبان فارسی، نگارش و قواعد مرتبط با کلمه "بخش مرجع" به چند نکته مهم وابسته است:

1. ترکیب واژه‌ها: "بخش مرجع" یک ترکیب است که معمولاً به قسمت یا بخشی از یک مجموعه یا سیستم اشاره دارد که مسئول ارائه اطلاعات، منابع و استنادها است. در نگارش رسمی، این ترکیب باید به صورت متصل و بدون فاصله نوشته شود.

2. نحوه استفاده: این ترکیب معمولاً در متون علمی، آموزشی و اداری به کار می‌رود. مثلاً در کتاب‌ها، مقالات یا گزارش‌ها، می‌توانید از "بخش مرجع" برای اشاره به قسمت‌هایی از متن که به منابع علمی و و اطلاعات مربوط اشاره دارد، استفاده کنید.

3. علامت‌گذاری: اگر "بخش مرجع" در انتهای یک متن باشد، لازم است به صورت جداگانه و با عنوان مشخص (مانند "بخش مرجع" یا "منابع و مراجع") ذکر شود.

4. فرم نوشتاری: در متون فارسی، بهتر است از خط فارسی استفاده کنید و از قلم‌هایی با خوانایی مناسب بهره بگیرید تا خواندن آن آسان‌تر باشد.

5. هم‌نوایی با سایر قواعد: بررسی کنید که استفاده از "بخش مرجع" با سایر اجزای متن هماهنگ و منسجم باشد. مثلاً اگر از شیوه خاصی برای ارجاع به منابع استفاده می‌کنید، باید این شیوه در کل متن تداوم داشته باشد.

به طور کلی، رعایت این اصول به روشن‌تر شدن متن و ارتباط بهتر با خوانندگان کمک می‌کند.