بدگمان

کلمه "بدگمان" در زبان فارسی به معنای کسی است که نسبت به دیگران یا شرایط، سوء‌ظن دارد و به راحتی به‌دروغ یا خیانت شک می‌کند. این واژه از ترکیب دو جزء «بد» و «گمان» تشکیل شده است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و تفصیل‌های مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: این کلمه به صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته می‌شود. به هیچ وجه نباید آن را به صورت جدا از هم (بد گمان) نوشت.

2. معنی و کاربرد: "بدگمان" به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به شکل‌های مختلف در جملات استفاده شود. مثلاً:

   • او فردی بدگمان است و همیشه به دیگران شک دارد.
   • بدگمانی می‌تواند منجر به مشکلات بسیاری در روابط شود.

3. جنس: این کلمه به صورت عام و برای هر دو جنس (مرد و زن) به کار می‌رود و در مفاهیم اجتماعی و روان‌شناختی کاربرد دارد.

4. مقابل‌ واژه: معادل‌های ضد آن مانند "خوش‌گمان" وجود دارد که به فردی اشاره دارد که به دیگران اعتماد دارد و سوءظن ندارد.

5. استفاده در زبان محاوره و نوشتار: "بدگمان" در زبان محاوره و نوشتار رسمی به‌کار می‌رود و از معانی و مفاهیم منفی برخوردار است.

با رعایت این نکات، می‌توانید این کلمه را به درستی در جملات و متون خود استفاده کنید.