کلمه "برآمد" در زبان فارسی به دو مفهوم اصلی اشاره دارد:

۱. فعل: "برآمد" به عنوان زمان گذشته فعل "برآمدن" (به معنای بلند شدن یا از جایی بیرون آمدن) به کار می‌رود. مانند: "خورشید برآمد" که به معنای روز شدن یا طلوع خورشید است.

۲. اسم: در بعضی از موارد، این کلمه می‌تواند به معنای چیزی که از زمین یا جایی بیرون آمده باشد، استفاده شود.

قواعد نگارشی:

۱. استفاده در جملات:

• "خورشید برآمد و روز تازه‌ای آغاز شد."
• "نسیم صبحگاهی برآمد و دل‌ها را شاد کرد."

۲. نقشِ دستوری:

• "برآمد" می‌تواند به عنوان فعل اصلی جمله (فعل زمان گذشته) به کار رود.
• در جملات وصفی، می‌توان از "برآمد" به عنوان صفت استفاده کرد، مانند: "پرچم برآمد."

۳. سایر نکات:

• در نوشتار رسمی، توجه به علامت‌گذاری صحیح قبل و بعد از این کلمه مهم است.
• دقت در انتخاب زمان مناسب برای استفاده از فعل "برآمد" در جملات نیز اهمیت دارد.

مثال‌هایی از ترکیب‌ها:

• "این عکس نشان‌دهندهٔ برآمد خورشید در افق است."
• "با برآمدن او، همه جا روشن شد."

نتیجه‌گیری:

کلمه "برآمد" در بافت‌های مختلف معنایی گوناگون می‌تواند داشته باشد، و به خاطر این تازگی و تنوع، در نگارش فارسی باید با دقت و توجه به بافت جمله از آن استفاده شود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "برآمد" در جمله آورده شده است:

1. خورشید در صبح زود برآمد و آسمان را روشن کرد.
2. پس از سال‌ها تلاش و کوشش، او به موفقیت بزرگ برآمد.
3. برآمدن ابرها نشان‌دهنده‌ی بارش باران در روزهای آینده است.
4. او از دل مشکلات متعدد برآمد و به یک فرد موفق تبدیل شد.
5. روشنایی ماه در شب، زیبایی خاصی به مناظر برآمده می‌دهد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!