کلمه «بوم سپهر» به ترکیبی از دو واژه «بوم» و «سپهر» اشاره دارد. در زبان فارسی، هر یک از این واژه‌ها معنا و کاربرد خاص خود را دارند:

1. بوم: در زبان فارسی به معنای زمین، محیط یا فضای جغرافیایی است. به‌طور خاص، در ترکیب‌های مختلف به زادگاه یا محیط زندگی مردم اشاره دارد.

2. سپهر: به معنای آسمان یا فضا است و در اصطلاحات ادبی و فلسفی به معنای عالم یا دنیا نیز استفاده می‌شود.

قواعد نگارشی برای استفاده از «بوم سپهر»:

1. نقطه‌گذاری: اگر این عبارت در جملات مختلف استفاده می‌شود، باید توجه کنید که به درستی به عنوان یک اسم خاص در نظر گرفته شود و در صورت نیاز، پس از آن از فعل‌ها یا صفات مناسب استفاده گردد.

2. فاصله: بین دو واژه «بوم» و «سپهر» باید یک فاصله وجود داشته باشد، زیرا این دو واژه هرکدام مستقل هستند.

3. استفاده از حرف تعریف: اگر بخواهید به‌نوعی بر این دو واژه تأکید کنید، می‌توانید از حرف تعریف «دی» استفاده کنید، مثلاً «بوم سپهرِ خود».

4. ضرب‌المثل‌ها یا عبارات ترکیبی: اگر بخواهید از این ترکیب در قالب عبارات یا ضرب‌المثل‌ها استفاده کنید، باید به هماهنگی معنایی در جمله دقت کنید.

5. قید و صفت: در صورت استفاده از صفات و قیدها، باید ترتیب آن‌ها به‌گونه‌ای باشد که معنا را تغییر ندهد؛ برای مثال، «بوم سپهر زیبا» یا «زیبای بوم سپهر» می‌تواند به‌درستی استفاده شود.

به‌طور کلی استفاده از «بوم سپهر» در متن‌های ادبی یا فلسفی می‌تواند به برقراری ارتباط‌های عمیق و معنادار کمک کند.