کلمه «آرواره» در زبان فارسی به معنای فک یا ناحیه‌ای از بدن که دندان‌ها در آن قرار دارند، به کار می‌رود. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، چند نکته مهم وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: کلمه «آرواره» به همین شکل و با همین تلفظ نوشته می‌شود و در هیچ صورت دیگری تغییر نمی‌کند.

2. تلفظ: تلفظ صحیح آن به صورت «آرُاوه» است که تأکید بر بخش اول کلمه است.

3. قواعد املایی: کلمه «آرواره» از خانواده کلمات فارسی است و در تشکلات واژه‌ای و ترکیبی با دیگر کلمات استفاده می‌شود. برای مثال: «آروارهٔ پایین» یا «آروارهٔ بالا».

4. نکات نگارشی:

   • وقتی این کلمه در متن استفاده می‌شود، به مواردی چون نقطه‌گذاری و استفاده از حروف اضافه (مثل «در» یا «به») دقت کنید.
   • اگر بخواهید این کلمه را در جملات ترکیبی یا جملات توصیفی به کار ببرید، باید توجه کنید که نحوهٔ به کارگیری آن با ساختار جمله سازگار باشد.
5. استفاده در جملات: برای درک بهتر می‌توانید از این کلمه در جملات مختلف استفاده کنید:
   • «دکتر به بررسی آروارهٔ بیمار پرداخت.»
   • «آروارهٔ انسان دارای دو قسمت است: آروارهٔ بالا و آروارهٔ پایین.»

استفاده صحیح از کلمات و رعایت قوانین نگارشی به وضوح و دقت نوشته‌های شما کمک می‌کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "آرواره" در جمله آورده شده است:

1. آرواره‌های او در اثر شدت درد به هم می‌کوبید.
2. دکتر به او توصیه کرد که برای کاهش استرس، تمرینات آرواره را انجام دهد.
3. بعد از مسابقه، آرواره‌ی او به خاطر ضربه‌ای که خورده بود، کبود شد.
4. صداي شکستن آرواره‌ی او در حین صرف غذا باعث شد تا همه ساکت شوند.
5. عکس‌های قدیمی نشان می‌دهد که آرواره‌ی او در جوانی بسیار قوی‌تر بود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سؤالی دارید، حتما بپرسید!