کلمه "بیزاری" به معنای نفرت یا عدم علاقه است و در جمله‌ها و متن‌های فارسی به طور خاصی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و کاربردی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه‌ی نوشتار: کلمه "بیزاری" همیشه به صورت یکپارچه و با املای صحیح نوشته می‌شود.

2. جمله‌سازی: این کلمه معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات مختلف شامل فعل، صفت و قید قرار بگیرد. به عنوان مثال:

   • "من از این رفتار بیزارم."
   • "بیزاری او از جنگ قابل درک است."

3. نحو: بیزاری به‌طور معمول با حرف "از" به کار می‌رود. به این معنی که باید بعد از "بیزاری"، "از" و سپس منبع یا موردی که از آن بیزاری داریم ذکر شود.

4. مترادف‌ها و متضادها:

   • مترادف‌ها: نفرت، انزجار، عدم علاقه
   • متضادها: دوستی، علاقه، محبت

5. شکل‌های صرفی:

   • فعل "بیزار بودن" شکل فعلی این کلمه است و می‌تواند در جملات مختلف مورد استفاده قرار گیرد.
     به عنوان مثال: «او از بی‌احترامی بیزار است.»
6. استفاده در ادبیات: کلمه "بیزاری" در اشعار و ادبیات فارسی نیز کاربرد دارد و می‌تواند احساسات عمیق‌تری را بیان کند.

با رعایت این قواعد و نکات، می‌توانید از کلمه "بیزاری" به شیوه‌ای صحیح و به جا در نگارش‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بیزاری" در جملات مختلف آورده‌ام:

1. او با بی‌زاری به اخبار تلخ سیاسی گوش می‌داد.
2. بیزاری او از رفتارهای ناپسند دوستانش باعث شد که دوری کند.
3. بیزاری مردم از فساد اقتصادی به تظاهرات گسترده‌تری منجر شد.
4. با وجود بیزاری‌اش از تنهایی، به اجبار در خانه ماند.
5. او با صدای بلند اعلام کرد که بیزاری‌اش را از دروغ و فریب نمی‌تواند پنهان کند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!