"بی عدسی" در زبان فارسی به معنای نداشتن عدسی یا عدم وجود عدسی است. در اینجا قوانینی برای نگارش و استفاده از این واژه آورده شده است:

1. نوشتار صحیح: واژه "بی عدسی" باید با فاصله بین "بی" و "عدسی" نوشته شود، زیرا "بی" یک پیشوند است و باید به کلمه‌ی بعدی متصل شود.

2. قافیه و تناسب: در استفاده از این واژه در شعر یا نثر، باید به قافیه و تناسب معنا توجه کرد. واژه‌های هم‌قافیه یا مرتبط می‌توانند به زیبایی و مفهوم جمله کمک کنند.

3. استفاده در جملات: این واژه معمولاً در متن‌هایی که به توصیف یا تحلیل وضعیت بینایی یا کیفیت چشم مربوط می‌شود، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. نکات نگارشی:

   • در نگارش رسمی، از آوردن کلمات اضافی و غیرضروری خودداری کنید.
   • در صورت نیاز به توضیح بیشتر، می‌توان از عبارات توضیحی و توصیفی استفاده کرد.
5. هم‌نشینی با کلمات دیگر: این واژه می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود، مثلاً "ناکارآمدی بی عدسی" یا "مشکلات ناشی از بی عدسی".

با رعایت این اصول، می‌توان از "بی عدسی" به شکل مؤثری در نگارش فارسی استفاده کرد.