کلمه "پاشنه" در زبان فارسی به معنای بخش پشتی پا (پاشنه پا) و همچنین در برخی مواقع به معنای "وسواس" یا "دقت" در مورد جزئیات استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "پاشنه" به صورت روشن و بدون حروف اضافه نوشته می‌شود.

2. علامت گذاری: در متن‌های رسمی و ادبی، اگر "پاشنه" در وسط جمله قرار گیرد، معمولاً نیازی به نشانه‌گذاری خاصی نیست. اگر در انتهای جمله باشد و نیاز به تاکید داشته باشد، می‌توان از علامت تعجب یا نگارشی مشابه استفاده کرد.

3. جنس: "پاشنه" یک اسم مؤنث است و باید جملات با ارجاع به آن با توجه به مؤنث بودن آن نوشته شوند.

4. جمع: جمع این کلمه "پاشنه‌ها" است. در جملاتی که به صورت جمع اشاره می‌شود، باید از این شکل استفاده کرد.

5. استفاده در عبارات: "پاشنه" در عبارات مختلفی می‌تواند به کار رود، مانند "پاشنه کفش" یا "پاشنه ورزشکار".

6. نکات سلیقه‌ای: در نوشتار ادبی یا رسمی ممکن است استفاده از کلمه "پاشنه" به گونه‌ای توصیفی مورد استفاده قرار گیرد که به آسیب‌پذیری یا مشکل خاصی اشاره داشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "پاشنه" به درستی و به صورت مناسب در نوشته‌ها استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پاشنه" در جمله آورده شده است:

1. هنگام خرید کفش، به پاشنه آن دقت کردم تا مطمئن شوم راحت است.
2. او با پاشنه‌های بلند به مهمانی رفت و همه نگاه‌ها را به خود جلب کرد.
3. پاشنه پا در هنگام راه رفتن باید به درستی وزن بدن را تحمل کند.
4. بعد از پیاده‌روی طولانی، پاشنه‌های پایش درد گرفت.
5. پاشنه‌های چرم طبیعی معمولاً دوام بیشتری دارند و راحت‌تر هستند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!