کلمه "پایینی" در زبان فارسی، به عنوان صفت به معنای "زیر" یا "پایین" به‌کار می‌رود. در اینجا چند نکته و قاعده نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. نوشتار صحیح: کلمه "پایینی" باید به‌درستی نوشته شود و از قاعده هم‌نوایی جمع و مفرد مطابقت کند.

2. مفرد و جمع: "پایینی" به‌عنوان صفت می‌تواند به کار رود و هرچند به نظر می‌رسد که جمع آن "پایینی‌ها" باشد، اما در کاربردهای خاص ممکن است به شکل جمع در جمله به کار رود.

3. ترکیب با اسم: این کلمه معمولاً قبل از اسم به کار می‌رود و معنی آن را توصیف می‌کند. به عنوان مثال: "کتاب پایینی".

4. استفاده در جملات: در جملات به‌عنوان صفت می‌تواند به کار رود:

   • «لطفاً به متن پایینی توجه فرمایید.»
   • «تصویر پایینی در این صفحه وجود دارد.»
5. توجه به هم‌نشینی‌ها: "پایینی" معمولاً با کلماتی که نشان‌دهنده موقعیت یا مکان هستند، به‌کار می‌رود.

استفاده صحیح و مناسب از این کلمه می‌تواند به وضوح و دقت جملات کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "پایینی" در جملات مختلف آورده شده است:

1. در کتابخانه، قفسه‌های پایینی بیشتر کتاب‌های مرجع را نگهداری می‌کنند.
2. لطفاً سطل زباله‌ی پایینی را خالی کن، نیاز به تمیز کردن دارد.
3. در عکس، درختان پایینی مناظر زیبایی را سایه می‌اندازند.
4. در ساختمان، طبقه‌ی پایینی به عنوان پارکینگ استفاده می‌شود.
5. در حیاط خانه، گل‌های پایینی به زیبایی جلوی ورودی را تزئین کرده‌اند.

امیدوارم این جملات به شما کمک کند!