کلمه "پذیرش" در زبان فارسی به معنای قبول کردن یا قبول شدن است و در زمینه‌های مختلفی مانند تحصیل، کار و سایر حوزه‌ها به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: "پذیرش" به صورت یکپارچه و بدون فاصله نوشته می‌شود و هر دو علامت "پذیر" و "ش" به هم متصل هستند.

2. صرف فعل: این کلمه به عنوان اسم مصدر به کار می‌رود و از فعل "پذیرفتن" مشتق شده است. در نوشتار باید توجه داشت که این کلمه در سیاق جملات به صورت صحیح مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • "پذیرش این تقاضا ممکن است دشوار باشد."

3. مشارکت در ترکیبات: "پذیرش" ممکن است در ترکیبات مختلف به کار برود، مانند:

   • "پذیرش دانشجو در دانشگاه"
   • "پذیرش درخواست"

4. اعداد و نشانه‌ها: در نشانه‌گذاری، باید توجه داشت که "پذیرش" معمولاً به‌تنهایی نوشته می‌شود، مگر اینکه در گروهی از واژه‌ها (مانند عناوین) قرار گیرد.

5. فاصله گذاری: در کلماتی که به "پذیرش" مربوط می‌شوند، مانند "پذیرش عمومی" یا "پذیرش دانشجویی"، باید فاصله مناسب بین واژه‌ها رعایت شود.

6. ابعاد معنایی: توجه به معنای کلمه در متن نیز حائز اهمیت است. در برخی موارد، ممکن است "پذیرش" به معنای "قبول" و در موارد دیگر به معنای "برنامه‌ریزی" باشد.

امیدوارم این نکات در استفاده از کلمه "پذیرش" به شما کمک کند! اگر سوال خاص‌تری دارید، بفرمایید.

البته، در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "پذیرش" در جمله آورده شده است:

1. پذیرش دانشجویان جدید در دانشگاه آغاز شده است.
2. باید تمامی مدارک لازم را برای پذیرش در این برنامه ارائه دهید.
3. پذیرش این تصمیم به‌طور کلی نیاز به بررسی‌های بیشتری دارد.
4. او از سوی کمیته‌ پذیرش دانشگاه، برای مصاحبه دعوت شد.
5. پذیرش انتقادها می‌تواند به بهبود عملکرد کمک کند.

اگر به جملات یا مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!