پراکنه

کلمه «پراکنه» در زبان فارسی به معنای توزیع، پخش، یا پراکندگی چیزی است. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

۱. نگارش

• واژه «پراکنه» به صورت صحیح باید با «پ» و «ر» و «ا» و «ک» و «ن» و «ه» نوشته شود.

۲. استفاده در جملات

• این واژه معمولاً به صورت اسم به کار می‌رود. به عنوان مثال: «پراکنه دانه‌های گیاهان در زمین باعث رشد بهتر آنها می‌شود.»

۳. صرف و تصریف

• «پراکنه» به عنوان اسم، تغییر شکلی در زمان‌ها و اشکال مختلف ندارد، اما می‌توان آن را در جملات مختلف به کار برد.

۴. هم‌نشینی‌ها

• کلمه «پراکنه» معمولاً با واژه‌هایی مانند «ماده»، «دانه»، «نور»، و «صدا» به کار می‌رود و در جملات علمی و ادبی نیز کاربرد دارد.

۵. مترادف‌ها و متضادها

• مترادف‌ها: پخش، توزیع
• متضادها: تمرکز، تجمیع

۶. طنز و ادبیات

• در برخی از متون ادبی یا طنز، می‌توان از واژه «پراکنه» به صورت کنایه‌آمیز استفاده کرد تا به عدم تمرکز یا عدم هماهنگی اشاره شود.

۷. نکات زبانی

• این واژه ممکن است با کلمات دیگر ترکیب شود، مانند «پراکنه نوری» یا «پراکنه اطلاعات».

امیدوارم این نکات به شما در درک و استفاده صحیح از کلمه «پراکنه» کمک کند!