پرتوی

کلمه "پرتوی" در زبان فارسی به معنای شعاع یا نور ناشی از یک منبع نوری است. در زیر به برخی نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. خط نوشتاری: "پرتوی" به صورت غیرتفکیکی نوشته می‌شود و در متون فارسی، باید به این شکل به کار رود.

2. مفرد و جمع: "پرتوی" شکل مفرد این کلمه است. جمع آن "پرتوها" یا "پرتوها" است.

3. صفت و اسم: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان اسم استفاده شود و می‌تواند در ترکیب با صفات دیگر قرار بگیرد، مثل "پرتوی زیبا" یا "پرتوی نقره‌ای".

4. هم‌نشینی‌ها: "پرتوی" معمولاً با کلمات مرتبط با نور و روشنایی، مانند "خورشید"، "ماه" یا "نور" هم‌نشینی می‌شود.

5. به کارگیری در جملات: برای استفاده از کلمه "پرتوی" در جملات، می‌توان از آن به عنوان فاعل یا مفعول استفاده کرد. به عنوان مثال: "پرتوی خورشید بر روی درختان تابیده بود."

6. اَشکال و صرف: این کلمه به علت اینکه اسم است، صرف نمی‌شود ولی می‌تواند با اضافه کردن پسوندهای مختلف، شکل‌های مختلفی داشته باشد (مثل "پرتویان" به معنی افرادی که پرتو دارند).

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "پرتوی" در نوشته‌ها و صحبت‌ها استفاده کنید.

البته! در ادامه چند مثال برای کلمه "پرتوی" در جملات آمده است:

1. پرتوهای نور خورشید از میان درختان به زمین می‌تابند و فضای حیاط را روشن می‌کنند.
2. در شب‌های صاف، پرتوهای ماه به آرامی بر روی دریا درخشندگی می‌بخشند.
3. با استفاده از لیزر، دانشمندان توانستند پرتوهای نور را به دقت کنترل کنند.
4. پرتوهای آفتاب در صبح زود، هوای تازه و انرژی‌زایی به ما می‌بخشند.
5. هنرمند با استفاده از پرتوهای رنگی، تابلو را به زیبایی تزئین کرد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!